Сышоў яшчэ адзін каляндарны год і я зноў вырашыў звярнуцца да статыстыкі, якая з большага адлюстроўвае мае ўласныя перавагі на музычным фронце. У 2021-м я нарэшце па-сапраўднаму адкрыў для сябе Spotify і большасць часу слухаў музыку менавіта там, таму думаю, што скроблы за гэты год найбольш дакладна адлюстроўваюць рэальную карціну. Але адмаўляцца ад сістэмы з працэнтам за “ўласныя адчуванні” ўсё роўна не хочацца, а значыць правілы такія ж, як і ў мінулым выніковым запісе: 70% – скроблы, 30% – “уласныя адчуванні”.

Выканаўцы:

1. BAND-MAID
2. Japanese Breakfast
3. Aimyon
4. aespa
5. Aimer
6. Everglow
7. LiSA
8. Purple Kiss
9. Молчат дома
10. Ueda Marie

На першым месцы, з адрывам ад другога амаль у паўтары разы, гурт, які зараджаў мяне першыя месяцы года. Дзякуючы BAND-MAID я нават даўно закінутую рубрыку “Banjo” ажывіў.

З мінулага года ў спіс паспяхова перабраліся ўжо любімыя японкі: Aimer, LiSA і Ueda Marie. Далучылася да іх шэрагаў Aimyon, адразу заскочыўшы на п’едэстал. Усе астатнія месцы, у тым ліку і першыя, за адкрыццямі. Aespa, Everglow і Purple Kiss сёлета сталі для мяне тварам карэйскай поп-музыкі, а Japanese Breakfast і айчынны гурт Молчат дома ўзначалілі персанальны індзі-топ.

Пераходзім да альбомаў (міні-альбомаў і сінглаў).

З самага цікавага тут альбом 2017-га Soft Sounds From Another Planet (Japanese Breakfast), дзе кожная песня апраўдвае назву ўсяго альбома. У гурта ёсць і больш свежы рэліз – Jubilee, які таксама шыкоўны, але наслухаць на ТОП я яго не паспеў.

Альбом Walpurgis (Aimer) стаў першым і, магчыма, адзіным выхад якога я сапраўды чакаў. І не дарэмна, рэліз вельмі моцны. Aimyon навічок у маёй фанатэцы і слухаў я яе амаль усёй дыскаграфіяй, таму адразу тры альбома трапілі ў спіс лепшых.

Нечакана для самога сябе ўспомніў і пра гурт часоў, калі сам быў яшчэ падлеткам – Enter Shikari. Іх альбом Nothing Is True & Everything Is Possible выйшаў яшчэ ў 20-м, але расслухаў я яго недзе напрыканцы лета 21-га. Апошнія гады творчасць “новых” Enter Shikari зусім не чапляла, але ў Nothing Is True & Everything Is Possible “новыя” і “старыя” быццам зліліся ў нешта адзінае новае і гэта новае мне зайшло.

Песенны спіс таксама фармаваў па правілах мінулага года – па адной на кожнага выканаўцу з ТОПа. Абсалютны чэмпіён як па колькасці праслухоўванняў, так і па маім асабістым адчуванні – Next Level, сінгл aespa. Слухаў на рэпіце і дагэтуль гатовы пераслухваць. Тое ж самае скажу і пра месцы з другога па сёмае. Пра Yes I Know (Yebin) пішу асобна, бо сама песня не сказаць, што вельмі чапляе, але выканаўца ўжо даўно ў маім спісе тых, каго любіш без якіх-небудзь аб’ектыўных прычын і будзеш слухаць усё, што б той не выпусціў.

Пра BLACKPINK зараз ужо можна нічога і не казаць, гурт вядомы нават тым, хто к-поп ніколі не слухаў. Абмоўлюся толькі, што Lovesick Girls гучыць вельмі не па-карэйску, магчыма таму яна мяне і зачапіла.

З астатніх выдзелю Alien Weaponry з іх Kai Tangata. Гурт знайшоў недзе на стыку 20-га і 21-га гадоў і бадзёрую зіму ён мне забяспечыў. Вельмі каларытныя музыкі з Новай Зеландыі, з жорсткім і аўтэнтычным гучаннем.

БОНУС

Прыкладна з сярэдзіны года дзякуючы асобнаму профілю на last.fm я збіраў статыстыку па так званых “фонавых” праслухоўваннях, гэта калі музыку ўключаеш пад нейкую працу каб нешта недзе гучала. Ніжэй ТОП 5 “фонавых” выканаўцаў і песень. Канкрэтна гэтыя спісы састаўляліся толькі па звесткам last.fm, ніякія ўласныя адчуванні тут не ўлічваліся.